تلسکوپ جیمز وب با کشف یک ابرنواختر دانشمندان را شگفت زده کرد - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، تلسکوپ فضایی جیمز وب با شناسایی غیرمنتظره اولین ابرنواختر خود، انفجار یک ستاره در حال مرگ، دانشمندان را شگفت زده کرد.

تنها چند روز پس از شروع عملیات علمی، دوربین نیرکم (NIRCam) تلسکوپ فضایی جیمز وب، یک جرم درخشان غیرمنتظره را در کهکشانی به نام SDSS.J141930.11+5251593، در فاصله 3 تا 4 میلیارد سال نوری از زمین مشاهده کرد.

این جرم درخشان طی یک دوره 5 روزه کم نور شد و این نشان می دهد که می توانست یک ابرنواختر باشد که با خوش اقبالی محض، تنها مدت کوتاهی پس از انفجار ستاره شکار شده است. اخترشناسان سپس مشاهدات تازه را با داده های آرشیوی تلسکوپ فضایی هابل مقایسه کردند تا منشأ نور تازه را تأیید نمایند.

این کشف به ویژه از این جهت شگفت آور است که تلسکوپ فضایی جیمز وب برای جست وجوی ابرنواخترها ساخته نشده است. چنین وظیفه ای معمولا برعهده تلسکوپ های پیمایش گسترده آسمان است که بخش های وسیعی از آسمان را در فاصله های زمانی کوتاه اسکن می نماید. در مقابل، تلسکوپ وب با جزئیات بسیار زیادی تنها به منطقه بسیار کوچکی از کیهان نگاه می نماید. برای نمونه تصویر میدان عمیقی که در هفته های گذشته منتشر شد، منطقه ای فقط به مقدار یک دانه شن را پوشش می داد.

با توجه به اینکه این کشف در هفته نخست عملیات علمی وب اجرا شده است، ستاره شناسان فکر می نمایند که عمق تصاویر وب ممکن است کوچکی ناحیه رصد را جبران کند. هر تصویر میدان ژرف شامل صدها کهکشان است که به معنای صدها فرصت برای شناسایی یک ابرنواختر به شمار می رود. به گفته دانشمندان این کشف احتمالا می تواند حوزه کاملا تازه ای از تحقیقات را باز کند.

به نوشته اینورس (Inverse) تشخیص زودهنگام یک ابرنواختر نشان می دهد که تلسکوپ ممکن است به طور منظم قادر به تماشا چنین اجرامی باشد. چنین چیزی هیجان انگیز خواهد بود، به ویژه به این علت که انتظار می رود وب اولین کهکشان هایی را ببیند که در صدها میلیون سال اول پس از مه بانگ شکل گرفته اند.

اکنون این چشم انداز باستانی را با تشخیص غیرمنتظره ابرنواختر ترکیب کنید و درمی یابید که وب ممکن است بتواند انفجار یکی از ستارگان نسل اول را که پس از دوران تاریکی اولیه، کیهان را روشن نموده است، ثبت کند. ستاره شناسان فکر می نمایند که این ستارگان اولیه دارای ترکیب شیمیایی بسیار ساده تری نسبت به ستارگان متولد شده در دوره های بعدی بوده اند.

مایک انجسر (Mike Engesser) سرپرست این پژوهش و ستاره شناس مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی که وب را اداره می نماید، گفت: فکر می کنیم که برخلاف ستارگان امروزی، ستارگان در چند میلیون سال اول عمدتا، تقریبا به طور کامل، هیدروژن و هلیوم بوده اند.

او اضافه نمود: آن ها می توانستند به مقدار 200 تا 300 برابر جرم خورشید ما بزرگ باشند و قطعا به نوعی سبک زندگی سریع زندگی کن، جوان بمیر را می گذراندند. تماشا این نوع انفجارها کاری است که ما هنوز واقعا انجام نداده ایم.

ابرنواختر کشف شده، نشان دهنده مرگ یک ستاره بسیار جوان تر است، که تنها 3 تا 4 میلیارد سال سن دارد، اما این یک شروع امیدوارنماینده برای تلسکوپی است که برای انجام کاری متفاوت ساخته شده است.

تشخیص ابرنواخترها از این جهت سخت است که خود انفجار تنها کسری از ثانیه طول می کشد و حباب درخشان غبار و گازی که این مرگ های ستاره ای ایجاد می نمایند، تنها پس از چند روز محو می گردد. بنابراین یک تلسکوپ برای شکار آن باید در زمان مناسب، در جهت مناسب به آسمان نگاه کند.

اکنون اخترشناسان باید امیدوار باشند که اولین ابرنواختر وب، فقط یک شانس ابتدایی نبوده باشد تا بتوانند نمونه های دیگری را هم شناسایی نمایند.

عکس کاور: ابرنواختر کشف شده به صورت یک نقطه روشن در سمت راست نقطه درخشان بزرگ تر سمت چپ دیده می گردد.

Credit: Space Telescope Science Institute

منبع: Space