هزینه های درمان ناباروری چند؟ - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، حیاط پژوهشگاه رویان در صبح بی رمق پاییزی جای سوزن انداختن نیست. زنان و مردان جوان با چشم های پف نموده و خواب آلود در صف های مختلف منتظرند تا نوبتشان گردد، هر کدام از شهر و دیاری و بهر امیدی. برخی ها از راه های خیلی دور آمده اند، گناباد، تنگستان، مینودشت، گلستان، طبس، لردگان، بندرعباس و برخی ها از همین تهران راهشان به اینجا ختم شده است؛ زنان و مردانی با پرونده های قطور زیربغل از برگه های آزمایش و نسخه های پزشکی و عکس سونوگرافی که در پی چاره ای به اینجا آمده اند.

از داخل صف ها گاهی زمزمه ای پر از بیم و نگرانی به گوش می رسد. چندمین بارت است؟ چند سال است که بچه دار نشدید؟، ما هم همین قدر خرج کردیم، مبارک باشد، دکترتان که بود؟، یعنی من هم امیدوار باشم؟، 23 ساعت در راه بودیم، تازه همین امروز صبح رسیدیم، خدا کند به نتیجه برسد.

برای درمان، زمینم را فروختم

مهسا و نوید از لردگان آمده اند؛ دشتی سبز از میان رشته کوه های زاگرس. پر چارقد مهسا هنوز بوی بلوط می دهد و دستانش بوی نان محلی که صبح دیروز قبل از عزیمت به تهران پخته تا صبح زود در تهران غریب و ناآشنا گرسنه نمانند.

33 سال دارد و 10 سال است که دلش پی آوردن فرزندی است. به قول خودش 999 راه را رفته اند و این هم هزارمین راه. آدمی به امید زنده است؛ 21 ساله بودم که شوهر کردم. 23 سالگی گفتیم که وقتش است و می توانیم بچه بیاوریم. اما بعد از مدتی فهمیدیم که نمی توانیم؛ اول من و بعد 2 سال شوهرم. از دکترهای لردگان آغاز کردیم و به شهرکرد رسیدیم، بعد هم چند دکتر در شیراز و اصفهان به ما معرفی کردند که فایده ای نداشت و حالا هم برای آزمایش های اولیه آی وی اف اینجاییم.

بساط صبحانه را زیر سایه حیاط پژوهشگاه پهن نموده اند و دائم به رهگذران عجول و نگران، نان و پنیر محلی تعارف می نمایند. نوید، همسر 37 ساله مهسا به اینجا امیدوار است، چون تعریفش را در شبکه های مجازی زیاد شنیده؛ خیلی خرج کردیم، حساب و کتابش از دستم در رفته. همین قدر بگویم که زمین کشاورزی آبا و اجدادم را برای خرج دوا و درمان فروختیم، طلاهای زنم را فروختیم، چندبار از پدرم پول قرض کردیم و حالا هم گفته اند باید حداقل بین 40 تا 50 میلیون تومان برای درمان تازه کنار بگذاریم.

درد و رنج و پیگیری درمان ناباروری برای زوج های جوان یک طرف و هزینه های بالای درمان طرف دیگر؛ به خصوص که بسیاری از بیمه ها هزینه های درمان ناباروری را پوشش نمی دهند و این می گردد که بسیاری از زوج ها قید فرزندآوری را می زنند.

دست خالی برای درمان گران

حوریه به همراه همسرش جابر 900 کیلومتر از طبس به تهران آمده اند تا مثل همه زوج های دیگر شاید راهی برای درمان ناباروری شان در پژوهشگاه رویان پیدا نمایند. دو نفر دیگر که بفرایند داخل، نوبتشان می رسد. اضطراب در چشم هایشان لانه نموده و گاهی به اشک بدل می گردد. خسته اند از این همه دویدن و نرسیدن به خواسته شان؛ حوریه بیشتر از همسرش. 6 سال است که هر متخصصی که به ما معرفی گردید، رفتیم. چقدر بابت هر آزمایش و دارو و سونوگرافی اذیت شدم. 12 کیلو اضافه وزن به خاطر مصرف چند دارو پیدا کردم. حتی وام گرفتیم و خرج درمان کردیم اما تا حالا خدا برایمان نخواسته است.

آنها هیچ بیمه ای ندارند و همین باعث شده که وقتی اینجا از هزینه های سنگین آزمایش ها و دارو و ویزیت متخصصان شنیده اند، برای ادامه فرایند درمان کمی مردد شوند. جابر می گوید: من یک کارگرم و در مغازه پدرم کار می کنم. بیمه ای ندارم که با آن از پس هزینه های سنگین دوا و درمان این بیماری بر بیایم. جالب اینکه هیچ تضمینی برای درمان هم نمی دهند. اصلا جورکردن همین هزینه ها کلی استرس و اضطراب به آنهایی که می خواهند بچه بیاورند، وارد می نماید. همین الان دکتر یک آزمایش برای من و یکی برای همسرم نوشته که دو و نیم میلیون پول آن می گردد. تازه مسئول آزمایشگاه گفت ممکن است تا آخر درمان آزمایش ها چهار بار دیگر تکرار گردد. مقرون به صرفه ترین داروی درمان ناباروری آمپول های اچ سی جی است که هر کدام 250 هزار تومان شده، تازه اگر در داروخانه ها پیدا گردد.

کاسبی از استیصال زوج ها

بسیاری از زوج هایی که به مراکز درمان ناباروری می آیند، اگر بار اول به نتیجه نرسند، به خاطر همین هزینه های بالا، برای بار دوم مراجعه نمی نمایند، درحالی که به گفته متخصصان این حوزه بسیاری از درمان ها در حوزه ناباروری به خصوص آی وی اف برای بار دوم یا سوم به نتیجه می رسد.

سهیلا کسی است که پس از 3 بار آی وی اف به نتیجه رسیده و در مجموع نزدیک به 159میلیون تومان تا به امروز هزینه نموده است، او حالا برای آزمایش های دوران بارداری به پزشک مراجعه نموده که داستان هزینه های این دوره هم برایش حدیث مفصل دیگری است؛ بسیاری از پزشکان متخصص زنان و زایمان برای درمان ناباروری ویزیت بیشتری در حد 300 تا 500 هزار تومان می گیرند. از طرفی آنها معمولا با مراکز درمان ناباروری مشخصی ارتباط دارند و بیمار را مجبور می نمایند که فقط به این مراکز بفرایند. در آنجا هم چون زوجین را مستاصل و مصمم در فرزندآوری می بینند، از هیچ گرانفروشی ای دریغ نمی نمایند. نهاد نظارتی دولتی هم بر قیمت های خدماتی این مراکز نظارتی ندارد. در مجموع اگر کسی بخواهد با روش های درمانی، باردار گردد، باید چشمش را روی بسیاری از این تخلفات ببندد چون یک یا دو مورد نیست.

او از زنان و مردانی می گوید که در میانه راه به دلیل همین هزینه ها حس مادر و پدرشدن را در خود از بین برده اند؛ در این رفت وآمدهایی که به مرکز درمان ناباروری در این سال ها داشتم، خیلی از زوج های جوان را دیدم که درمانده از این هزینه های ناتمام، درمانشان را در میانه راه رها نموده و چه آسیب های روحی و روانی سنگینی خورده اند. حتی کار بسیاری به خاطر فشار زیاد روانی که خانواده ها به آنها وارد نموده اند، به جدایی ختم شده است.

براساس آخرین آمار دفتر سلامت و جمعیت خانواده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، 25 درصد زوج های ایرانی نابارورند؛ موضوعی که علیرضا زالی، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی درباره آن گفته است: تعداد زیادی از این افراد باوجود علاقه به بچه دارشدن، توان پرداخت هزینه های درمان را ندارند.

بیمه ها از تکلیف دولت فرار می نمایند

چهارم شهریور سال جاری بود که محمد مخبر، معاون اول رئیس جمهور، تصویب نامه هیأت وزیران درباره پوشش بیمه ای هزینه های درمان ناباروری و نازایی را به وزارت بهداشت، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی و سازمان برنامه و بودجه ابلاغ کرد.

در این تصویب نامه آمده براساس بند الف ماده 9 قانون احکام دائمی کشور خدمات نازایی و ناباروری تحت پوشش بیمه های پایه قرار می گیرد. براساس این مصوبه، شورای عالی بیمه سلامت مکلف است تا دستورالعمل خرید خدمت این موضوع را تصویب و ابلاغ کند. بار اقتصادی ناشی از این مصوبه از محل منابع مربوط به درمان نازایی و ناباروری به دستگاه های بیمه گر پایه منتقل خواهد شد.

حالا زوج های جوانی که برای درمان ناباروری در این مدت اقدام نموده اند، می گویند که هنوز مراکز درمانی، بیمه آنها را نمی پذیرند و به همین خاطر آنها مجبورند که کل هزینه خدمات درمانی را از جیب بپردازند؛ خدماتی که هر روز گران تر می گردد.

رئیس دبیرخانه شورای عالی بیمه سلامت در این باره گفت: پیش از ابلاغ مصوبه هیأت دولت، خدمات درمان ناباروری تحت پوشش بعضی بیمه های پایه بود اما چون مراکز درمانی این حوزه کم و تعداد متقاضیان درمان ناباروری زیاد بود، قرار بر این شد که بیمه های پایه در بخش های عمومی غیردولتی هم خرید خدمت انجام دهند اما چون هزینه های ناباروری بسیار بالاست، معمولا بخش های غیردولتی تمایل چندانی به این مصوبه نشان نمی دهند و ترجیح شان این است که هزینه ها را آزاد بگیرند. با این حال چون سیاست های جمعیتی کشور، افزایش نرخ باروری است، شورای عالی بیمه، پوشش بیمه ای خدمات نازایی و ناباروری و توسعه آن را پذیرفت.

چاره کار زوج هایی که بیمه ندارند

در ماده 30 طرح جوانی جمعیت آمده است: وزارت بهداشت با همکاری وزارت رفاه و سازمان های بیمه گر مکلف است برنامه ها و اقدامات لازم را برای برخورداری همه زوج هایی که به رغم اقدام به بارداری به مدت یک سال یا بیشتر، صاحب فرزند نشده اند، برای معاینه، بیماریابی (غربالگری)، تشخیص دلیل ناباروری و درمان آن تحت پوشش بیمه های پایه (حداکثر فرانشیز 10 درصد بدون محدودیت زمان و دفعات تا حصول فرزندآوری پیروز) به عمل آورد. اما زوج های نابارور که تحت پوشش بیمه ای نیستند، می گویند از خدمات عنوان شده محرومند. محمد مهدی ناصحی، مدیرعامل سازمان بیمه سلامت در این باره گفت: طبق تبصره 17 ماده واحده قانون بودجه سال 1400، هزینه 90 درصد سه دوره کامل یکی از سه روش یاری باروری را بیمه پرداخت خواهد نمود. بعلاوه براساس قانون، افرادی که تحت پوشش هیچ بیمه ای قرار ندارند، می توانند بسته به شرایط خود تحت پوشش سازمان بیمه سلامت قرار گیرند و از این خدمات به طور رایگان استفاده نمایند.

مبع: همشهری

مهم ترین اخبار حوزه اجتماعی و سیاسی را در صفحه جامعه وبلاگ کاتالوگ بخوانید.