آداب انعام دادن در سرزمین های مختلف - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، روزنامه وطن امروز: مدت زیادی از عمر دادن انعام در سالن های غذاخوری در جهان نمی گذرد. عقیده و رسم دادن انعام نخست به انگلستان و آمریکا وارد شد و ریشه و اصل آن را نوعی قدردانی ارادی و ابراز تمایل می دانستند که در شرایط دریافت خدمات خاص و غیرقابل انتظار پرداخت می شد اما با گذشت زمانی نه چندان زیاد، انعام به تنها منبع درآمد بسیاری از کارگران تبدیل شد.

فرانسوی ها نخستین افرادی بودند که دادن انعام را اجباری کردند. در سال 1955 بر اساس یک قانون جدید قرار بر آن شد که هر رستوران و سالن غذاخوری حق سرویسی به مبلغ صورتحساب بیفزاید و این موضوع یک قرار کلی در نظر گرفته شد که شامل تمام رستوران ها با هر درجه و سطحی می شد.

مردم از این قانون به خوبی استقبال کردند چرا که بر اساس آن تعیین می شد دادن چه میزان پول لازم است و همه با نظم واحدی این عمل را انجام می دادند، اما این رضایت و آرامش چندان طول نکشید و کم کم در شرایط خاص، خدمه انتظار دریافت مبلغ اضافی به عنوان انعام را هم داشتند و مشکل دوتا شد!

دادن انعام از کشوری به کشور دیگر فرق دارد، اما به طور کلی در تمام کشورهای غربی رسمی عادی و معمول است و زمانی اقدام به این کار می گردد که کارگری با حقوق و دستمزد پایین کار یا خدمتی را برای مشتری و ارباب رجوع انجام دهد.

نمونه عینی و واضح آن پیشخدمت های رستوران ها هستند که مشتری در آنجا برای غذا پولی را پرداخت می نماید اما برای خدمات اضافی انعام می دهد یا باربران هتل ها که برای حمل بار مسافران مبلغی را دریافت می نمایند.

مصر: در این کشور قانون یا اصول خاصی برای دریافت انعام وجود دارد اما اغلب در دستشویی های شبانه روزی کارکنانی وجود دارند که انتظار می رود به آنها مبلغی پرداخت گردد.

آفریقای جنوبی: درآنجا معمولا درباره کارکنان صندلی های بنزین رسم دادن انعام اجرا و درباره نظافتچی ها و خدمه دستشویی های عمومی نیز در صورت تمیزی و مرتب بودن آن و رضایت مشتری رقمی به آنها پرداخت می گردد.

اتیوپی: در آنجا رسم دادن انعام به خدمه هتل و رستوران عادی است و معمولا افرادی هم وجود دارند که در پارکینگ ها مراقب ماشین ها هستند و به آنها مبلغ اندکی پول داده می گردد.

اما بد نیست سری هم به کشورهای آسیایی، اقیانوسیه و اروپایی بزنیم.

هند: انعام دادن کاری عادی و متداول به حساب نمی آید و تنها می توان در رستوران های بسیار شیک و مجلل شاهد آن بود. از میان تمام کارگران مشغول به کارهای سخت و پایین فقط و گهگاه کالسکه ران ها تقاضای دریافت انعام دارند.

ژاپن: ژاپنی ها هم آداب و عقاید خاص خود را دارند و انعام دریافت را اصلا مناسب نمی دانند و به عبارتی آن را بی ادبی و کاری گستاخانه به حساب می آورند و دریافت خدمات اضافی را به طور کلی حق مشتری می دانند.

استرالیا: در این کشور کارکنان حقوق و دستمزد کافی دریافت می نمایند و انتظار این نیست که کمبود درآمد خود را از این راه تامین نمایند، به قول معروف از انعام، پول چای، شیرینی بچه ها و... خبری نیست. گرچه این روزها با رفت و آمد زیاد خارجی ها بویژه آمریکایی ها به این کشور در شهرهای بزرگی چون سیدنی و ملبورن شاهد آن هستیم.

نیوزیلند: در فرهنگ مردم این کشور رسم دادن انعام وجود ندارد و اغلب با ترشرویی و اخم با این موضوع برخورد می گردد و اصولا آن را کار و عادتی مربوط به آمریکایی ها می دانند و به همین جهت با آن مخالفت می نمایند.

اتریش: در این کشور گرچه خدمه و کارکنان رستوران ها، هتل ها و... حقوق مناسب دریافت می نمایند و در صورتحساب ها هم حق سرویس منظور می گردد اما ندادن انعام به طور کلی غیرمؤدبانه است و ندادن آن فقط در صورت نارضایتی از سرویس دریافتی اتفاق می افتد.

در رستوران ها هم دادن انعام کاری عادی و معمولی است و فقط در مراکزی انجام می گردد که پیشخدمت ها غذا را بر سر میز بیاورند. در زبان آلمانی کلمه ای معادل انعام وجود دارد که از نظر لغوی به معنای پولی اندک برای نوشیدنی است که فرانسوی ها هم کلمه ای مشابه آن را دارند.

مجارستان: در این کشور برای دریافت بسیاری از خدمات انعام می دهند.

دانمارک، سوئد و نروژ: در این کشورهای اسکاندیناوی معمولا حق سرویس به صورتحساب اضافه می گردد اما معمولا مبلغی اندک هم انعام داده می گردد تا نشان دهند خدمات دریافتی مناسب و قابل تایید بوده است.

فرانسه: در فرانسه حق سرویس معمولا به صورتحساب اضافه می گردد و اغلب انتظار دریافت آن نیست گرچه اغلب مردم به دلخواه یک یا 2 یورو را بعد از صرف غذا روی میز خود می گذارند.

ایسلند: انعام دادن و دریافت، ناآشناست و چیزی به این عنوان وجود ندارد.

ایتالیا: در ایتالیا انعام دادن رسم است اماضروری نیست.

روسیه: در این کشور نیز دادن انعام ضروری نیست اما به آن توصیه می گردد. معمولا 5 تا10 درصد صورتحساب رستوران را انعام می دهند.

به رانندگان تاکسی هم 50 تا 100 روبل انعام داده و در شرایط دریافت دیگر خدمات هم معمولا تا 10 درصد انعام در نظر گرفته می گردد که البته ندادن آن غیرمؤدبانه نیست.

انگلستان: درآنجا کاملا اختیاری است. در رستوران ها، سالن های آرایش و... معمولا برای دریافت خدمات مناسب انعامی داده می گردد اما اگر شخصی در انتظار دریافت آن باشد و تقاضا کند به او پولی داده شده یا رقم انعام را کم بداند، مشتری عصبانی شده و شکایت می نماید.

در کانادا و آمریکا این رسم بسیار شبیه هم است اما این رقم درباره آمریکا بیش از کاناداست و جالب اینکه در کانادا بابت رقم انعام های دریافتی هم شخص باید مالیات بدهد!