معجزه برای لژیونر ایرانی بعد از اتفاق وحشتناک در ترکیه ، 13 طبقه را سر خوردیم تا به خیابان برسیم! - وبلاگ کاتالوگ

به گزارش وبلاگ کاتالوگ، لژیونر تیم ملی بسکتبال با ویلچر می گوید زنده ماندن او در زلزله ترکیه اتفاقی باورنکردنی و شبیه یک معجزه بوده است.

محسن بیگدلی، عضو تیم ملی بسکتبال با ویلچر که در زمان وقوع زلزله در شهر اسکندرون ترکیه حضور داشت، خوشبختانه به سرنوشت سه ملی پوش فوتبال قطع عضو ایران دچار نشد و توانست از این فاجعه بزرگ جان سالم به در ببرد.

این بازیکن تیم ملی بسکتبال با ویلچر درباره این زلزله گفت: در زمان وقوع زلزله بیدار بودم و هم اتاقی ام، طلوعی، خوابیده بود، وقتی زلزله شد از تخت پایین آمدم و تنها فرصت پیدا کردم تا هم اتاقی خود را از خواب بیدار کنم. چون در طبقه 14 بودیم و آسانسور نیز قطع شده بود، امکان خروج از ساختمان را نداشتیم، بنابراین با همان لحافی که دستمان بود بدون ویلچر خودمان را به سمت چارچوب اتاق کشاندیم و همان جا نشستیم تا زلزله تمام گردد. انگار فیلم وحشتناک می دیدم، کمد در فاصله دو، سه سانتیمتری نزدیکم افتاد و شانس آوردم که به من نخورد. من و دوستم هول نموده بودیم و فقط به ذهنمان رسید که زیر لحاف بمانیم. زلزله بیش از یک دقیقه طول کشید، تکان های آن به حدی زیاد بود که هر زمان آن شب را به یاد می آورم از ترس خوابم نمی برد. چون ساختمان محل سکونتمان به وسیله ژاپنی ها ساخته شده بود فرو نریخت؛ به صورت ریلی و مقاوم در برابر زلزله بود. البته در همان لحظه صدای افتادن یکی از دیوارهای خانه را شنیدیم که خوشبختانه آسیبی به ما وارد نکرد.

بیگدلی در بخش دیگری از صحبت های خود می گوید: چون آسانسور کار نمی کرد 13 طبقه را به صورت نشسته لیز خوردیم و پایین آمدیم تا خودمان را به بیرون ساختمان برسانیم، اگر ساختمان ضدزلزله نبود، امکان نداشت زنده بمانیم و واقعا فکر می کنم زنده ماندن ما چیزی شبیه معجزه بود. وقتی از ساختمان بیرون رفتیم، خانه های بسیار زیادی ویران شده بود، هوا بسیار سرد بود و باران در حال باریدن بود. به هر کجا نگاه می کردیم جنازه روی زمین بود و واقعا نمی دانستیم در آن شرایط چه کار کنیم، تنها چیزی که توانسته بودیم با خود بیاوریم تلفن همراه بود، شانسی که آوردیم این بود که یکی از دوستانم تماس گرفت تا ما را به جای امنی ببرد، اگر او نبود واقعا نمی دانم در آن شرایط زنده می ماندیم یا خیر.

او هنوز هم این حادثه را فراموش ننموده است: او ما را به یک روستایی برد که بعد از چند روز به وسیله کنسولگری توانستیم ویلچر و مدارک خود را از ساختمان محل سکونت برداریم و به ایران برگردیم، با وجود این که مدت زیادی از این اتفاق می گذرد، اما هنوز هم احساس ترس دارم، تیک عصبی گرفته ام و هر لحظه احساس می کنم زلزله می آید. بعد از وقوع زلزله تیم ما از لیگ انصراف داد و در حال حاضر به عنوان بازیکن آزاد می توانم در سایر لیگ های ترکیه به عنوان لژیونر بازی کنم، البته هنوز زمان بازگشتم به ترکیه معین نیست و منتظر تصمیم فدراسیون ترکیه هستیم تا ببینم چه زمانی شرایط بازگشتم فراهم خواهد شد.